زمینه و هدف: در این مطالعه تاثیر گرانولاسیون بر خصوصیات گرانولها و ویژگیهای پرس پذیری سه نوع هیدروکسی پروپیل متیل سلولز ((HPMC) F4M و (HPMC) E4M و (HPMC) K4M) با ویسکوزیته یکسان و حاوی نسبتهای متفاوت از استخلاف های متوکسی و هیدروکسی پروپیل، بررسی گردید.روش ها: گرانولها با دو روش گرانولاسیون خشک و مرطوب تهیه و سپس توزیع اندازه ذره ای، خصوصیات مکانیکی (سختی، yield point و الاستیک مدولوس)، دانسیته بالک و Tap، Carr’s index و سرعت جریان گرانولها تعیین شد. گرانولها و پودرها در نیروی های مختلف پرس گردیده و قرصهای حاصله از نظر سختی بررسی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که گرانولاسیون باعث افزایش در میانگین اندازه ذره ای و در نتیجه بهبود قابلیت جریان می شود ولی اثر گرانولاسیون مرطوب در این زمینه مشهودتر بود. گرانولهای حاصل از (HPMC) K4M دارای بزرگترین اندازه ذره ای و بهترین سرعت جریان بودند. گرانولهای حاصل از گرانولاسیون مرطوب، سخت و با خصوصیات شکننده بودند، ولی گرانولهای تهیه شده به روش خشک، از سختی کمتری برخوردار بوده و دارای ماهیت پلاستیکی بودند. گرانولهای حاصل از (HPMC) E4M از کمترین استحکام برخوردار بودند. قرصهای حاصل از پودر (HPMC) بالاترین سختی را داشته و گرانولاسیون باعث کاهش در سختی قرصها گردید. این کاهش در مورد گرانولاسیون مرطوب چشمگیرتر بود. روند سختی قرصهای حاصل از پودر و گرانول به صورت (HPMC) K4M>(HPMC) F4M>(HPMC) E4M بود.نتیجه گیری: خصوصیات فیزیکومکانیکی گرانولهای (HPMC) و فرم پرس شده آنها به روش گرانولاسیون و نوع (HPMC) وابسته می باشد.

بیماری سلیاک از شایع‏ترین بیماری‏های مرتبط با تغذیه می­باشد. ناگت مرغ از غذاهای فوری و آماده مصرف بسیار پرطرفدار است که از اصلی‏ترین ترکیبات پوشش دهنده در فرمول آن، آرد گندم است که تقریباً 60 درصد گلوتن دارد. کینوا شبه‏غله‏ای فاقد گلوتن است که به عنوان منبع خوبی از فیبر رژیمی، کاربردهای متنوعی در سیستم فرآوری فرآورده‏های گوشتی به عنوان تثبیت­کننده، جایگزین چربی، اجزای ساختاری و غیره دارد. افزودن هیدروکلوئیدها نیز به بهبود خصوصیات رئولوژیکی محصولات فاقد گلوتن کمک می‏کند. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر آرد مخلوط کینوا-ذرت در تهیه خمیرآبه ناگت به عنوان ترکیبی فاقد گلوتن و جایگزین آرد گندم و همچنین بررسی اثر افزودن هیدروکلویید (HPMC) بر ویژگی نهایی فرآورده بود. در این پژوهش طرح مرکب مرکزی چرخش‏پذیر به منظور بررسی تأثیر 2 متغیر مستقل شامل نسبت‏های مختلف آرد کینوا-ذرت (100-0، 50-50، 0-100 درصد) و سطوح مختلف هیدروکلویید (5/1-1-5/0 درصد) بر ویژگی‏های کیفی ناگت استفاده شد. با افزایش درصد جایگزینی کینوا، رطوبت (60/0)، جذب خمیرآبه (138) و میزان قرمزی 5/5 (a*) افزایش، و میزان روغن (11)، سفتی بافت (5/7)، میزان روشنایی 41 (L*)، میزان زردی 20 (b*) کاهش یافت. افزایش (HPMC) نیز سبب افزایش محتوای رطوبت (59/0)، میزان روشنایی 39/0 (L*) و جذب خمیرآبه (137) و کاهش میزان روغن (10) و سفتی بافت (7) شد. شرایط بهینه تولید ناگت فاقد گلوتن با در نظر گرفتن مقادیر مطلوب جهت تولید فرآورده‏ای با کیفیت بالا و سالم شامل 90 درصد کینوا و (HPMC) در سطح حدودا 1 درصد تعیین گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه: ایندومتاسین یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی است که در درمان دردهای مختلف مثل التهاب و ورم مفاصل مصرف می شود به دلیل عوارضی که فرم های آهسته رهش و کپسول این دارو ایجاد می کنند نیازمند یک راه جایگزین است. مصرف این دارو به صورت پوستی و موضعی دارای مزایایی است که از آن جمله می توان به زدودن عوارض گوارشی و نگهداری سطح پلاسمایی دارو برای دوره طولانی و مناسب اشاره کرد. هدف از این کار تهیه و ارزیابی ژل موضعی ایندومتاسین به عنوان یک فرآورده پوستی با ظاهر و پایداری مناسب به منظور کاهش عوارض جانبی آن می باشد که بتواند میزان مناسبی از دارو را به موضع برساند. پس از بررسی فرمول های مختلف ساخته شده از لحاظ ظاهر و پایداری، بهترین فرمول ها انتخاب گردید و آزمایشات رئولولوژی، پایداری و آزادسازی بر روی آن ها انجام گرفت.روش: در ابتدا منحنی استاندارد ایندومتاسین رسم شد و سپس ژل هایی با غلظت های مختلف کربوکسی متیل سلولز (CMC) و هیدروکسی پروپیل سلولز (HPC) تهیه گردید. آزمایشات تعیین تیکسوتروپی، پایداری و آزادسازی دارو از ژل بر روی ژل های انتخاب شده صورت گرفت.نتایج 5 HPC :درصد و2.5 CMC  درصد به عنوان بهترین درصد از این پلیمرها برای ساخت فرمولاسیون های حاوی ایندومتاسین انتخاب شده که آزادسازی دارو از این فرمولاسیون ها از معادله درجه اول تبعیت می کنند و نیز از لحاظ رئولوژیک رفتار پلاستیک خیلی جزئی نشان می دهند.نتیجه گیری: طبق بررسی های به عمل آمده، بهترین فرمولاسیون از پلیمر HPC حاصل شده که با افزایش غلظت ویسکوزیته و شفافیت بهتر می شد، ولی در غلظت های بالاتر از 5 درصد کیفیت ژل ها کاهش می یافت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مطالعات متعددی نشان داده است که سورفکتانت ها قادر هستند که رهش دارو از ماتریکس های (HPMC) را با مکانیسم های مختلف افزایش دهند. مقاله حال حاضر تاثیر انواع سورفکتانت ها (سورفکتانت های غیر یونی تووین 80 با HLB برابر 15 و آرلاسل 60 با HLB برابر 4،7، سورفکتانت آنیونی سدیم لوریل سولفات و سورفکتانت کاتیونی ستیل تری متیل آمونیوم بروماید) با غلظت های مختلف از 0 تا 10 درصد وزنی/ وزنی بر روی رهش پروپرانولول هیدروکلراید از ماتریکس های (HPMC) را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج حاکی از آن است که افزایش غلظت سورفکتانت با بار مخالف دارو یعنی سدیم لوریل سولفات باعث کاهش رهش دارو می گردد و ارتباط معکوس بین سرعت رهش دارو و غلظت استفاده شده از سورفکتانت آنیونی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که در صورتیکه از سورفکتانت با بار موافق دارو استفاده گردد تاثیر فاحشی بر سرعت رهش پروپرانولول ندارد. مطالعات حاضر نشان داد که اگر از سورفکتانت غیریونی هیدروفیل استفاده گردد سرعت رهش دارو افزایش و در صورتیکه از سورفکتانت غیریونی هیدروفیل استفاده شود باعث کاهش رهش دارو در حضور سورفکتانت به افزایش تر شدن سطوح قرص، کاهش کشش سطحی، انحلال میسلی، افزایش محلولیت دارو و مکانیسم احتمال کاهش رهش دارو مربوط به تشکیل کمپلکس نامحلول، افزایش ویسکوزیته لایه ژلی اطراف ماتریکس و لیپوفیل شدن سطوح قرص برمی گردد. نتایج حاصل از سینتیک رهش دارو نشان دارد که هر دو مکانیسم فرسایش و دیفوزیون در رهش پروپرانولول از ماتریکس های (HPMC) دخیل می باشند.

هدف: مقایسه دونوع ویسکوالاستیک مورد استفاده در جراحی آب مروارید، شامل هیاتورونات سدیم و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز در ایجاد یووییت بعد از عمل به روش فیکوامولسیفیکیشن. روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 81 چشم که در مرکز پزشکی دکتر لبافی نژاد تحت عمل فیکوامولسیفیکیشن و کارگذاری لنز داخل چشمی از جنس PMMA قرار گرفتند، انجام شد. بیماران مبتلا به دیابت، سندرم سودو اکسفولیشن، یووییت حاد یا مزمن، سابقه عمل جراحی داخل چشمی ، سابقه مصرف استرویید سیستمیک یا موضعی دو هفته قبل از جراحی، وارد مطالعه نشدند. چشم های واجد شرایط به دو گروه تقسیم شدند و به طورتصادفی برای گروه اول (39مورد) از ویسکوالاستیک (HPMC) و برای گروه دوم (42مورد) از هیالورونات سدیم استفاده شد. بیماران از نظر بروز یووییت بعد از عمل، به مدت 3 ماه پی گیری شدند. یافته ها: میانگین سنی در گروه (HPMC)، 63.4 سال و در گروه هیالورونات سدیم، 5/64 سال بود. در گروه (HPMC)، 65 درصد افراد و در گروه هیالوروناتسدیم، 51 درصد افراد مرد بودند. در گروه (HPMC)، 21.1 درصد (8 موررد) و در گروه هیالورونات سدیم، 6/32 درصد (14 مورد) از بیماران دچار فشار خون بالا بودند. در گروه (HPMC) در 35.1 درصد (13 مورد) از بیماران، چشم مقابل پیش تحت عمل جراحی آب مرواید قرار گرفته بود. این میزان در گروه هیالورونات سدیم 48 درصد (20 مورد) بود. متوسط زمان انجام فیکو در گروه (HPMC)T، 133±63 ثانیه و در گروه هیالورونات سدیم 66±150 ثانیه بود. هیچ کدام از این تفاوت ها به لحاظ آماری معنی دار نبودند. در گروه (HPMC)، 20.5 درصد از بیماران (8 مورد) دچار یووییت بعد از عمل شدند در صورتی که در گروه هیالورونات سدیم، 4/2 درصد از بیماران (یک مورد) دچار این عارضه گردیدند P<0.017)، آزمون دقیق فیشر). نتیجه گیری: استفاده از ویسکوالاستیک هیالورونات سدیم در مقایسه با (HPMC) در عمل جراحی آب مروارید، شیوع یووییت بعد از عمل را کاهش می دهد. بنابراین توصیه می شود در مواردی که احتمال یووییت بعد از عمل بالاست (مانند افراد مبتلا به دیابت، سابقه یووییت و کودکان)، درصورت در دسترس بودن، از هیالورونات سدیم استفاده گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه: هدف از این پژوهش تهیه و ارزیابی فرمولاسیون ژل موضعی گریزئوفولوین به عنوان یک شکل دارویی موضعی است که دارای ظاهر، پایداری و اثربخشی مناسب باشد.روش: پس از بررسی فرمولاسیون های ساخته شده با غلظت های مختلف از پلیمرهای کاربومر و (HPMC)، حاوی داروی گریزئوفولوین بهترین فرمولاسیون که دارای ظاهر مناسب بود، انتخاب شد و سپس رئولوژی، پایداری و کینتیک آزادسازی آن ها مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که ژل موضعی گریزئوفولوین تهیه شده با کاربومر 0.5 درصد و 2.5 (HPMC)  درصد پایداری شیمیایی، ویسکوزیته و آزادسازی مناسب داشته است. کینتیک آزادسازی دارو از ژل های حاوی کاربومر و (HPMC) به ترتیب از معادله درجه صفر و واگنر خطی تبعیت می کند. نتایج بررسی رئولوژیک نشان می دهد که ژل حاوی (HPMC) به مقدار جزئی رفتار پلاستیک نشان می دهد در حالی که ژل حاوی کاربومر تیکسوتروپی پلاستیک واضحی دارد.نتیجه گیری: رفتار رئولوژیک فرآورده می تواند بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی و فارماکولوژیک فرآورده تاثیر داشته باشد و رفتار پلاستیک ژل حاوی کاربومر آن را برای کاربرد موضعی مناسب ساخته است. هرچند بررسی های کلینیکی برای تایید اثربخشی این فرمولاسیون ها لازم است، اما می توان انتظار داشت که گریزئوفولوین در یک فرمولاسیون مناسب به مقدار مناسب از فرمول آزاد شده و اثربخشی مناسب داشته باشد.